در سكوت شب دلگيري سرد
به اين مي انديشم
كه چرا شهر من اينگونست
كه چرا مردم شهرم همه بي خبر از دوروبرند
شهر من زير سلطه افرادي است
كه فقط خودشان را ميبينند
و مهم نيستم من
و مهم نيست كسي
حاكم شهر من انگار در خواب ماندست
آن طرف شهري است كه
حاكم خوبي دارد
شهر يكرنگي و يكپارچگيست
عاري از هرگونه ستم
شهر مردم و دينداريست
كاش در آن شهر بودم
در آن شهر همه مردم به هم نزديكند
همه با هم در تلاشند تا كه پيشرفت كنند
مردمش در سرنوشت شهر نقشي دارند
مردمش آزادند
كاش در آن شهر بودم
اما .... افسوس ....
شهر ما ، شهر آنها
حيف كه فاصله زيادي دارد
دره اي است بين دو شهر
كه نميگذارد بروم از شهرم
در انتظار رويايي هستم
كه به آن نميرسم هرگز من
كاش ميشد پلي زد از اينجا تا به آن سو
كاش ميشد راهي يافت تا بدانجا
اما ....
اما حال كه راهي نيست
پس
چاره اي هم بجز پرواز نيست
آري
بايد پرواز كنم تا از اين شهر بروم
تا به آزادي رسم
پروازي كه هيچ نيست مگر
پرواز به سوي آزادي
|
تبادل
لینک هوشمند
الف مثل ....
نويسنده: 
